“آیا تعریف از کاهش وزن مفید است؟”

من از توجه و تعریف‌ها لذت می‌بردم. حرف‌هایشان باعث می‌شد احساس زیبایی کنم. نیت خوبی داشتند و می‌خواستند مرا تشویق کنند که سالم بمانم. پس تعریف‌هایشان مفید بود، درست است؟

کاتلین گارسیا بنسون، متخصص تغذیه و سلامت، توضیح می‌دهد که کاهش وزن از نظر فرهنگی اغلب به‌عنوان چیزی مثبت دیده می‌شود و بنابراین تعریف و تمجیدهایی را به دنبال دارد. این دیدگاه به‌عنوان یک هنجار اجتماعی ریشه دارد که کاهش وزن را برابر با بهبود سلامت و موفقیت می‌داند، حتی به هر قیمتی.

وی توضیح می‌دهد: «بسیاری از افراد سال‌ها در چرخه رژیم‌های غذایی به‌سر می‌برند و به دنبال کاهش وزنی هستند که ممکن است پایدار نباشد. متأسفانه، این چرخه می‌تواند منجر به رابطه ناسالم با غذا شود که در آن تمرکز مداوم بر رژیم‌های غذایی الگوهای مضر محدودیت و پرخوری را تقویت می‌کند، به‌جای رویکردی متعادل و پایدار به تغذیه.»

“فشار برای لاغر ماندن”

خیلی خوشحال بودم که به مدرسه بروم و بدن جدیدم را به دوستان و هم‌کلاسی‌هایم نشان دهم. لباس‌ها، کفش‌ها و لوازم جدید خریدم و برای هفته برنامه لباس‌هایم را چیدم. اما هر ماه که می‌گذشت، حفظ وزن جدیدم سخت‌تر می‌شد. برونشیت من خیلی وقت پیش خوب شده بود اما اشتهایم برگشته بود.

در نهایت به وزن قبلی‌ام برگشتم. دیگر نمی‌توانستم شلوار جین‌های جدیدم را بپوشم و فاصله بین ران‌ها از بین رفته بود. احساس ناامیدی کردم. حس می‌کردم همه کسانی را که از من حمایت می‌کردند، ناامید کرده‌ام. پس به راه‌های افراطی روی آوردم و از ملین‌ها و قرص‌های لاغری استفاده کردم.

وقتی دیگر نمی‌توانستم گرسنگی‌ام را کنترل کنم، سه ساندویچ کره بادام زمینی و ژله می‌خوردم. بعد از آن احساس کثیفی می‌کردم و خودم را وادار به استفراغ می‌کردم. هر بار که یکی از قوانین غذایی‌ام را زیر پا می‌گذاشتم، خودم را با چندین ساعت ورزش یا روزه آبی مجازات می‌کردم.

“تاثیر روانی اظهارنظر درباره بدن دیگران”

سال‌ها طول کشیده و حمایت زیادی لازم بوده تا بتوانم رابطه‌ام با غذا و بدنم را بهبود ببخشم و این فرآیند همچنان ادامه دارد. اظهارنظرها درباره بدن دیگران هنوز هم روی من تأثیر می‌گذارد، حتی اگر مستقیماً به من نباشد. این حرف‌ها یادآور باورهایی است که روزگاری مرا درگیر خود کرده بود و مرا به گذشته حساس و آسیب‌پذیر ۱۴ سالگی‌ام برمی‌گرداند.

خواه این اظهارنظرها درباره قد، کاهش وزن، افزایش وزن، پوست، مو، دندان یا ناخن باشد، این کلمات تأثیر عمیق‌تری از آنچه فکر می‌کنیم دارند.

برای کسانی که سابقه اختلال خوردن دارند، اظهارنظرها درباره بدنشان می‌تواند افکار و رفتارهای ناسالم را دوباره فعال کند، چرخه‌های مضر را تقویت کرده و روند بهبودی را دشوارتر کند. این اظهارنظرها می‌تواند سلامت روانی را تحت تأثیر قرار دهد و به مسائل مانند اضطراب، افسردگی یا خودانگاری منفی دامن بزند، به‌ویژه برای کسانی که ارزش خود را به ظاهرشان وابسته می‌دانند.

نیل تامپسون، متخصص درمانی مجاز، توضیح می‌دهد که اظهارنظر درباره بدن افراد اغلب از جایی از نیت حمایتی ناشی می‌شود. اما هرچند فرد اظهار‌کننده ممکن است از حرف خود احساس خوبی داشته باشد، این حرف‌ها می‌تواند به مسائل تصویری بدن یا تعیین استانداردهای غیرواقعی دامن بزند.

تامپسون توصیه می‌کند به جای اظهار نظر درباره ظاهر افراد، روی ویژگی‌های شخصیتی، دستاوردها، یا تلاش‌هایشان تمرکز کنیم تا به بهبود خودانگاری آن‌ها کمک کرده و از اثرات منفی بر سلامت روان جلوگیری کنیم.